افرادی که ازدواج کرده اند می دانند که ازدواج می تواند در هر زمانی با مشکلات سختی مواجه شود. زمانی که این مشکلات در مراحل اولیه ازدواج صورت می گیرند، می توانند کاملا نگران کننده باشند و احتمالا به پیامدهای نامطلوبی منجر خواهند شد.
تحقیقات صورت گرفته در مورد موضوعات مربوط به موفقیت ازدواجی و طلاق نشان داده اند که نحوه زندگی زوجین در دو سال اول در کنار یکدیگر می تواند منجر به پایداری یا شکست ازدواج آنها شود.
دو سال اولیه، سرنوشت زناشویی طولانی مدت را پیشبینی می کند
دکتر تد هوستون از دانشگا تگزاس در حوزه اوتیسم، یک گزارشی را در مورد مطالعات مربوط به پیشبینی کننده های رضایت زناشویی و عوامل استرس زا ارائه کرده است.
“این مطالعه نشان می دهد که زوجین تازه ازدواج کرده و تغییرات صورت گرفته در پیوند آنها در دو سال اولیه، نحوه رابطه زناشویی بلند مدت آنها را بعد از سیزده سال مشخص می کند …
سرخوردگی – که در صورت کاهش عشق، کاهش رابطه عاطفی آشکار، کاهش عقایدی که یک شوهر مسولیت پذیر است و افزایش در دو سو گرایی ایجاد می شود – نشان دهنده این است که زندگی این زوجین از یک رابطه زناشویی پایدار، به سمت طلاق کشیده خواهد شد.
” همچنین محققان نشان دادند که “تفاوت های مابین گروه های ازدواج کرده خوشحال و گروه های ازدواج کرده غیرخوشحال، درست بعد از ازدواج کردن مشخص می شود.”
مطالعه صورت گرفته در تگزاس ۱۵۶ زوجی را بررسی کرد که برای اولین بار در سال ۱۹۸۱ ازدواج کرد بودند. محققان بعد از ۱۳ سال، نتایج زیر را به دست آوردند:
• ۶۸ زوج دارای رابطه ازدواجی شادی بودند
• ۳۲ زوج دارای رابطه ازدواجی ناخوشایندی بودند
• ۵۶ زوج از هم طلاق گرفتند
زوجینی که از هم طلاق گرفتند، در دو سال اولیه زندگی خودشان علائمی از سرخوردگی را نشان دادند و در دو ماه اول ازدواج شان، یک برخورد و دیدگاه منفی نسبت به یکدیگر داشتند.
در صورتی که زوجین تازه ازدواج کرده در سال اولیه شروع به سرخوردگی کنند، این می تواند نشانه ای از وجود یک مشکل باشد.
زوجینی که همچنان دارای رابطه ازدواجی شادی بودند، عبارت از زوجینی بودند که در دوره های اولیه رابطه شان توانسته بودند احساسات مثبتی نسبت به یکدیگر داشته باشند.